ده آدمی بر سفر ه ای بخورند و دوسگ بر لاشه ای با هم نسازند حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر حکما گفتند درویشی به قناعت به از توانگری به بضاعت.

انسان احمق از تملق خوشحال شود چون لاشه ی حیوانات که وقتی در پوست آنها بدمی فربه شوند.

خبری که دانی دل بیازارد تو خاموش باش تا دیگری گوید.

خشم بیش از حد وحشت آرد و لطف بی وقت هیبت ببرد نه چندان درشتی کن که از تو سیر شوند و نه چندان نرمی که بر تو دلیر شوند.